Diva (2020) [บรรยายไทย]

Diva เป็นภาพยนตร์แนวดรามา ผสมปริศนาระทึกขวัญ บนท้องเรื่องของชีวิตนักกีฬากระโดดน้ำ ซึ่งมีสองตัวละครนำ คือ ชเวอียอง (รับบทโดย ชินมินอา) และ พัคซูจิน (รับบทโดย อียูยอง) ทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่วัยพรีทีน และร่วมฝึกซ้อมจนได้เป็นนักกีฬากระโดดน้ำที่มีความสามารถ โดยเฉพาะ อียอง ที่โดดเด่นเป็นอันดับหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็น ดีว่าหรือราชินีแห่งการกระโดดน้ำเลย

อียองและซูจินเป็นเพื่อนรักที่อาศัยอยู่ด้วยกัน แต่มาวันหนึ่ง เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับรถที่พวกเธอขับไปด้วยกันในคืนหนึ่ง รถแหกโค้งตกเขาลงไปในทะเลข้างทาง อียองบาดเจ็บและหมดสติไปนานหนึ่งสัปดาห์ เมื่อฟื้นขึ้นมา เธอกลับจำเรื่องราวตอนเกิดเหตุไม่ได้เลย ถึงแม้สภาพร่างกายดูเหมือนจะหายแล้ว แต่ก็ทิ้งรอยแผลเล็กๆที่หน้าผาก และที่สำคัญคือรอยแผลใหญ่ๆในจิตใจ

นอกจากเรื่องที่ยังค้นหาซูจินไม่เจอ การสืบคดียังวนเวียนอยู่กับการสอบปากคำอียอง และเฝ้ารอให้เธอฟื้นความทรงจำ เธอก็ยังมีความเครียดกังวลว่าตัวเองจะหายป่วยกลับมาเหมือนเดิมได้หรือไม่ ท่ามกลางแรงกดดันจากทั้งความคาดหวังและเสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์

ความน่าติดตามค้นหาคำตอบ ในปมปริศนาหลักเรื่องอุบัติเหตุ เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนขับ มีเพียงอียองคนเดียวที่จะเฉลยเรื่องนี้ได้ และยังมีประเด็นการหายตัวไปของซูจิน บวกการบาดเจ็บของอียอง ที่พัฒนากลายเป็นปมทางใจ ให้ลุ้นติดตามว่าอียองจะฟันฝ่ามันไป เพื่อหวนคืนบัลลังก์ดีว่า เตรียมตัวสู่สนามโอลิมปิคตามกำหนดการเดิมได้หรือไม่

การหยอดปัญหาและเรื่องราวปลีกย่อยรายล้อมระหว่างทาง เป็นตัวกระตุกให้ผู้ชมสะสมความสงสัย จนต้องย้อนตั้งคำถามสำคัญก่อนว่า แท้จริงแล้วความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นอย่างไรกันแน่ ระหว่างความเป็นเพื่อนรักและความเป็นคู่แข่ง อะไรมีน้ำหนักมากกว่ากันในใจลึกๆ จนเราต้องย้อนกลับไปทบทวนอดีตเมื่อพวกเธอแรกเจอกัน

ก็เพราะว่าเรื่องนี้เป็นงาน Psycholigical Thriller คือจิตวิทยาระทึกขวัญด้วย จึงชักจูงให้เราอยากสำรวจพฤติกรรมของอียอง (รวมถึงซูจิน ที่ผู้ชมจะได้มองเห็นบางส่วนผ่านจากตัวอียองไปด้วย) เพื่อเข้าให้ถึงความคิดและจิตใจลึกๆของเธอ ถ้าเธอมีบางอย่างที่ผิดปกติ นั่นมาจากสาเหตุใดกันแน่ ชินมินอาถ่ายทอดอารมณ์หลากหลายไว้อย่างดีเลย สมควรต่อความรู้สึกใดในตอนจบ ความเกลียด หรือสงสาร หดหู่ หรือ คลี่คลาย ผู้เขียนจะไม่สปอยล์มากไปกว่านี้ ให้ไปรับชมเก็บอรรถรสและหาคำตอบกันเองนะคะ

เรื่องนี้ มีความโดดเด่นอีกอย่างคือ งานภาพสวยอาร์ตดี ถ่ายทอดความมีชีวิตชีวาของน้ำ มุมกล้องดีงามทั้งๆที่บางฉากก็ดูแสนจะธรรมดา มุมแบบสูงแบบต่ำ แบบ bird eye view ล้วนจัดมาสวยงาม ให้อารมณ์เสริมเรื่องราวได้ดีเลย การเลือกกีฬาเป็นกระโดดน้ำ ที่เอื้อให้ได้ภาพเด็ดๆข้างต้น ก็มีนัยของสัญลักษณ์ที่น่าสนใจมาก การต้องค่อยๆไต่ขึ้นสู่บอร์ดกระโดด ณ จุดสูงสุด การโดดลงมาอย่างสวยงาม ซึ่งก็จะทำให้เกิดกระแสใต้น้ำ เปรียบเสมือนความทะเยอทะยานสู่ความเป็น ‘ดีว่า’ และการดำดิ่งหยั่งลึกลงไปในจิตใจที่มีความแปรปรวนชวนค้นหา

ส่วนตัว ก็อาจรู้สึกขัดใจบ้างกับการพยายามบิวท์ความสะดุ้งระทึก และซีนหลอกล่อแบบตั้งใจประดิษฐ์เกินไปหน่อย ทำให้บางทีก็ลดทอนความสมจริงของเรื่องราวไป แต่ชอบความสมจริงของแก่นสาระที่ว่าด้วย life instinct ที่มนุษย์ทุกคนต้องมีเป็นสัญชาติญาณดิบ แม้จะไม่มีใครอยากตัดสินว่าผิดหรือถูก 100% แต่ทว่ารอยตราบาปในใจก็คงถือว่าเป็นการตัดสินคนผู้นั้นไปแล้ว